جانشین پیامبر

توضیحات

در کتاب جانشین پیامبر، کوشیده شده است جریان جانشینی پیامبر در حد توان تبیین و شبهات پیرامون آن پاسخ داده شود.
همچنین نقش بی بدیل امیرالمومنین علیه السلام، از آغاز تولد تولد اسلام تا پایان جریان سقیفه شرح داده شود

درباره آیت الله محمد علی جاودان : آیت‌الله جاودان، متولد 1324 هجری شمسی، نوه مرحوم شیخ مرتضی زاهد از علمای سابق شهر تهران است که عمری با زهد و تقوا زندگی کرد. محل سکونت ایشان هم اکنون طبقه فوقانی حسینیه‌ای است که قبلاً خانه مرحوم شیخ مرتضی بوده و اکنون هم آن حسینیه بنام همان مرحوم است.

استاد جاودان در فقه از محضر اساتیدی چون آقایان مجتبی تهرانی و محمد تقی شریعتمدار و در فلسفه از محضر آیت‌الله مصطفوی و شیخ مهدی حائری یزدی بهره برده‌ است و به گفته خودشان، تمام عمرشان جز سالی که به بیماری سپری شد، مشغول درس و مباحثه بوده‌اند. اما اساتید اصلی ایشان که آقای جاودان به شاگردی آنان مشهور است، یکی مرحوم آیت‌الله حق‌شناس بود که علاوه بر درس اصول فقه، از ایشان اخلاق و معنویت آموخت و یکی مرحوم علامه سید مرتضی عسکری بود که در مباحث اعتقادی و نیز تاریخ اسلام از محضر ایشان فراوان استفاده کرد.
در قسمتی از کتاب جانشین پیامبر داریم:

وقتی امیرالمؤمنین در روز غدیر به ولایت امر بعد از پیامبر تعیین شد، رسول خدا عمامه مشکی خود را از سر برداشته و بر سر مبارک علی السلام بست، و انتهای عمامه را از پشت سر بردوش آن حضرت قرار دادند. این عمامه مشکی رنگ که سحاب» نام داشت، گویی تاجی بود که بر سر جانشین پیامبر و ولی امر پس از او نهاده شده بود. سیره نویسان و مورخین می گویند: پیامبر همیشه در مراسم مهم و سیاسی آن را بر سر می گذاشت؛ از جمله در برخورد با مسیحیان نجران یا در فتح مکه پیامبر این عمامه را به خاطر نهایت اهمیت این مراسم بر سر گذاشته بود.

عرب هرگاه می خواستند ریاست شخص بزرگی را بر قومی اعلام کنند یکی از مراسمشان بستن عمامه بر سر او بود. این افتخار بزرگی در عرب بود که شخص بزرگی عمامه خود را بر سر کسی ببندد که به معنای اعتماد بر او بود. با پایان یافتن خطبه و شهادت و اقرار عموم مسلمانان و مشخص شدن امیرالمومنین به عنوان ولی امر بعد از رسول خدا، پیامبر دستور داد در خیمهای که برابر خیمه ایشان برپا بود، علی ایلام در صدر خيمه بنشیند، مسلمانان و مهاجر و انصار به آن خیمه وارد شده و به ایشان با لقب «امیرالمومنین» سلام و تبریک و تهنیت عرضه بدارند. این تحیت و سلام البته مخصوص مردان نبود، بلکه زنان نیز مامور شدند تا ایشان را با خطاب «امیرالمومنین» سلام و تهنیت بگویند. بنابراین صحابة رسول خدا خدمت امیرالمومنین می رسیدند.